Τέτοια ώρα πριν από χρόνια τηλεφωνούσα στους φίλους μου για ν'αποφασίσουμε αν θα πάμε πουθενά,αν θα μαζευτούμε σε κανένα σπίτι ή αν τελικά θα περάσω το βράδυ με ταινίες στο καθιστικούλι μου.Αυτό που κάνω τώρα είναι το εξής:Σκέφτομαι μέχρι πόση ώρα θα αντέξω το βράδυ πριν με πάρει ο ύπνος καθώς θα σκαλίζω τα σκραμπουκικά μου.
Και ξέρω πως θα πιέσω τον εαυτό να μείνω ξύπνια μέχρι αργά με θολά μάτια ,έτσι για την τιμή των όπλων.Με ενδιάμεσα διαλείμματα στο ντουλάπι που φυλάω τη μερέντα....
Μερικές φορές με λυπάμαι κι άλλες πάλι το δέχομαι ως φυσιολογικό και αναπόφευκτο.Φαντάζομαι ότι αυτό κάνετε κι οι περισσότερες(πείτε ναι,είμαι ευάλωτη τα σαββατόβραδα) και παρηγοριέμαι.
Κι αφού δεν βγήκατε απόψε κι είστε εδώ, να σας δείξω κι ένα layout που έφτιαξα για τον εαυτό μου πριν μερικές εβδομάδες.Μ 'αρέσει αυτή η selfie μάλλον επειδή δεν φαίνονται και πολύ τα διαλείμματα στο ντουλάπι που φυλάμε τη μερέντα :D
Σας αφήνω και ελπίζω να περάσετε καλά απόψε.
Πολλά φιλιά.
Έλενα
Τελικά είναι ωραίο πολλές φορές να μιλάμε για τον εαυτό μας και όχι πάντα για τα μικρά μας!Είναι πολύ όμορφη η συνθεση σου..και ναι πλέον τα Σαββατα είναι η μέρα που αν δεν έχουμε κανένα παιδικό πάρτυ ψάχνουμε να δούμε κάποια παιδική ταινία σε dvd ή στην τηλεόραση!Χτες ευτυχώς είχε την εποχη των παγετώνων!!!!
ReplyDelete