Η διαδικασία είναι η εξής:βεβαιωνόμαστε ότι δεν έχουμε να μαγειρέψουμε τίποτα για την επόμενη,ότι τα ρούχα είναι σιδερωμένα,τα κούτσικα ταμπουκιασμένα και εν πάσει περιπτώση ότι όλα είναι άντερ κοντρόλ και ανοίγουμε το pinterest ή κάποια άλλη γκαλερί όπου φυλάμε την έμπνευση.Συνήθως πρόκειται για layout αγαπημένων μας scrappers.Κάπου εκεί μέσα θα βρούμε αυτό που ψάχνουμε και είμαστε και αποφασισμένες θρασύτατα να αντιγράψουμε αυτό που βλέπουμε μέχρι τελευταίου enamel dot.Νάτο!Αυτό είναι!
Αμ δε!Μετά από λίγο διαπιστώνουμε ότι βάλαμε τη φωτογραφία εκεί που τη βάζουμε σχεδόν πάντα,ότι κόψαμε τα χαρτάκια σε πολύ γνώριμα σχήματα και μεγέθη,στολίσαμε τη σελίδα όπως θα τη στολίζαμε πάντα κι ας φάγαμε μια ώρα χαζεύοντας τα ξένα layout για να ξορκίσουμε το κακό.Συμπέρασμα:άσε το ψαλίδι να σε πάει όπου θέλει γιατί μάλλον είναι στένα δεμένο με την καρδιά και την έμπνευση που κουβαλάς μέσα σου.Α!και να σου πω και κάτι άλλο;Σταμάτα να θέλεις να φτιάξεις κάτι πρωτότυπο και ασυνήθιστο.Γιατί έτσι κι αλλιώς είναι και πρωτότυπο και ασυνήθιστο στα μάτια των άλλων,αυτό που ίσως και να έχεις μπουχτίσει να φτιάχνεις ξανά και ξανά και ξανά-ακόμα και χωρίς να το θέλεις γιατί το χέρι και το ψαλίδι πάνε μόνα τους......
Τα λέω στη νύφη για να τα ακούει η πεθερά.
Οπότε σήμερα θα σας δείξω ακόμα μια σελίδα σαν κι αυτές που σας δείχνω πάντα χωρίς να σκεφτομαι το καταπληκτικο "μια απ΄τα ίδια".
Είναι ό,τι πιο απλό μπορούσα να κάνω σχεδόν χωρίς χαρτί με σχέδια και μερικά στολιδάκια εδώ κι εκεί.Στη μέση η Μάρω δίνει μια σπουδαία μάχη με ένα cupcake και με περηφανια μπορώ να σας πω ότι την κέρδισε.
Με πολλή αγάπη από μένα σε σας και τα ψαλιδάκια σας.
Χρατς χρουτς
Έλενα
Συναρπαστική ανάρτηση!!!!Το έχουμε περάσει ολες αυτό....ειδικά στις αρχές....τώρα πλέον μετά από πολλές δοκιμές προσπαθώ να μιλάω για την φωτό όπως εσύ και όχι απλά να προσπαθώ να φτιάξω κατι......και τελικά αυτό μετράει πιο πολύ...σε αγαπάμε Έλενα!!!!που μας εμπνέεις τόσο γλυκά!
ReplyDeleteΣοφία,σ'ευχαριστώ πολύ.
Delete