Απόψε λέω απόψε

Τέτοια ώρα πριν από χρόνια τηλεφωνούσα στους φίλους μου για ν'αποφασίσουμε αν θα πάμε πουθενά,αν θα μαζευτούμε σε κανένα σπίτι ή αν τελικά θα περάσω το βράδυ με ταινίες στο καθιστικούλι μου.Αυτό που κάνω τώρα είναι το εξής:Σκέφτομαι μέχρι πόση ώρα θα αντέξω το βράδυ πριν με πάρει ο ύπνος καθώς θα σκαλίζω τα σκραμπουκικά μου.

Και ξέρω πως θα πιέσω τον εαυτό να μείνω ξύπνια μέχρι αργά με θολά μάτια ,έτσι για την τιμή των όπλων.Με ενδιάμεσα διαλείμματα στο ντουλάπι που φυλάω τη μερέντα....

Μερικές φορές με λυπάμαι κι άλλες πάλι το δέχομαι ως φυσιολογικό και αναπόφευκτο.Φαντάζομαι ότι αυτό κάνετε κι οι περισσότερες(πείτε ναι,είμαι ευάλωτη τα σαββατόβραδα) και παρηγοριέμαι.

Κι αφού  δεν βγήκατε απόψε κι είστε εδώ, να σας δείξω κι ένα layout που έφτιαξα για τον εαυτό μου πριν μερικές εβδομάδες.Μ 'αρέσει αυτή η selfie μάλλον επειδή δεν φαίνονται και πολύ τα διαλείμματα στο ντουλάπι που φυλάμε τη μερέντα :D

Σας αφήνω και ελπίζω να περάσετε καλά απόψε.

Πολλά φιλιά.

Έλενα

 

Δαμάζοντας τα ψαλίδια

Η διαδικασία είναι η εξής:βεβαιωνόμαστε ότι δεν έχουμε να μαγειρέψουμε τίποτα για την επόμενη,ότι τα ρούχα είναι σιδερωμένα,τα κούτσικα ταμπουκιασμένα και εν πάσει περιπτώση ότι όλα είναι άντερ κοντρόλ και ανοίγουμε το pinterest ή κάποια άλλη γκαλερί όπου φυλάμε την έμπνευση.Συνήθως πρόκειται για layout αγαπημένων μας scrappers.Κάπου εκεί μέσα θα βρούμε αυτό που ψάχνουμε και είμαστε και αποφασισμένες θρασύτατα να αντιγράψουμε αυτό που βλέπουμε μέχρι τελευταίου enamel dot.Νάτο!Αυτό είναι!

Αμ δε!Μετά από λίγο διαπιστώνουμε ότι βάλαμε τη φωτογραφία εκεί που τη βάζουμε σχεδόν πάντα,ότι κόψαμε τα χαρτάκια σε πολύ γνώριμα σχήματα και μεγέθη,στολίσαμε τη σελίδα όπως θα τη στολίζαμε πάντα κι ας φάγαμε μια ώρα χαζεύοντας τα ξένα layout για να ξορκίσουμε το κακό.Συμπέρασμα:άσε το ψαλίδι να σε πάει όπου θέλει γιατί μάλλον είναι στένα δεμένο με την καρδιά και την έμπνευση που κουβαλάς μέσα σου.Α!και να σου πω και κάτι άλλο;Σταμάτα να θέλεις να φτιάξεις κάτι πρωτότυπο και ασυνήθιστο.Γιατί έτσι κι αλλιώς είναι και πρωτότυπο και ασυνήθιστο στα μάτια των άλλων,αυτό που ίσως και να έχεις μπουχτίσει να φτιάχνεις ξανά και ξανά και ξανά-ακόμα και χωρίς να το θέλεις γιατί το χέρι και το ψαλίδι πάνε μόνα τους......

Τα λέω στη νύφη για να τα ακούει η πεθερά.

Οπότε σήμερα θα σας δείξω ακόμα μια σελίδα σαν κι αυτές που σας δείχνω πάντα χωρίς να σκεφτομαι το καταπληκτικο "μια απ΄τα ίδια".

Είναι ό,τι πιο απλό μπορούσα να κάνω σχεδόν χωρίς χαρτί με σχέδια και μερικά στολιδάκια εδώ κι εκεί.Στη μέση η Μάρω δίνει μια σπουδαία μάχη με ένα cupcake και με περηφανια μπορώ να σας πω ότι την κέρδισε.

Με πολλή αγάπη από μένα σε σας και τα ψαλιδάκια σας.

Χρατς χρουτς 

Έλενα

Smile,stay curious and dream

Hello there!
I have a layout to show you today.I took this picture of Maro a couple of months ago and she actually posed for me.That was really surprising because most of the times when she sees the camera she runs towards me to look at the photos on the screen or she's moving around like a crazy person.So that one time it happened.Like a miracle.And  I liked the shot so much, I decided to print it in a bigger size than I usually do for layouts.

I mostly used the Wonder Collection's die cuts and chipboard stickers and some bits from Documentary.I think they go together very well although the colors are quite different.I will mix and match them again.

 I really hope you like it and thank you for looking and reading me

xoxo

Elena