27.7.13

Ένα βασανισμένο λέιαουτ και η δημιουργός του

Όταν έχεις παιδιά στο σπίτι,έχεις πάντα ένα έτοιμο θέμα να σκραπάρεις.Τσακ τραβάς μια φωτογραφία του παιδιού-μωρού και είσαι καλυμένος.Χα!Το μωρό να κοιμάται,να τρώει το φαγάκι του,το μωρό να γελάει(κοίτα το τι καλό που είναι!!!),το μωρό στη θάλασσα(το άτιμο πως χτυπάει τα πόδια!!!),πεταμένο σε ένα κρεβάτι,στον καναπέ κλπ κλπ.Φανταστείτε το ανάλογο με έναν ενήλικα στις φωτογραφίες.Βαρετό!!!(άντε να μην είμαι τόσο αυστηρή και να το χαρακτηρίσω όχι και τόσο εκλυστικό θέαμα).

Πριν γίνω μαμά και καταφύγω κι εγώ σ'αυτή την τακτική που σε βγάζει πάντα ασπροπρόσωπο,έπρεπε να είμαι πιο ευρηματική με τα "θέματα" μου.'Ενα από τα καλύτερα μου ήταν να φτιάχνω σελίδες με τη μούρη μου(σιγά την ευρηματικότητα!!!).Όχι τόσο γιατί μου αρέσει η φάτσα μου,αλλά κυρίως επειδή αγαπώ τον εαυτό μου.Μέσα σ'αυτό το πλαίσιο,έφτιαξα την παρακάτω σύνθεση.Δεν υπήρχε αρκετός χώρος για να κάνω μια  λεπτομερή περιγραφή του εαυτού μου(δεν τη γλιτώνετε...θα την κάνω μια άλλη μέρα,έτσι να γελάσει το χειλάκι μας λιγάκι),κι έτσι περιορίστηκα στα μελλοντικά σχέδια-όνειρα μου.



Αυτή λοιπόν είναι η σελίδα με την οποία πάλεψα τρεις φορές μέσα στην περασμένη εβδομάδα(όχι δε φταίει το μωρό μου).Έκοψα πολλά χαρτάκια,κόλλησα άλλα τόσα,γυροβόλησα στο pinterest να βρώ έμπνευση,πήγα επίσκεψη στη Μάρσυ,στη Μάγντα,στη Μάγκυ (μήπως να άλλαζα το όνομά μου σε κάτι που να αρχίζει από "Μα";)ήθελα να κάνω κάτι που να μη θυμίζει τίποτα από τις παλιές μου σελίδες αλλά δεν τα κατάφερα να γλιτώσω από το εαυτό μου.Ντέμ ιτ!

Κι έπειτα από επτά ολόκληρες ημέρες από ατελείωτα χρατς χρουτς και άλλες τέσσερις που η ανάρτηση παρέμενε στο blogger,καθώς τάιζα το μωρό κρέμα στο αυτί κι αναρωτιόμουν γιατί δεν την τρώει γαμώτο και ανάβοντας πιπίλες αντί για τσιγάρο(τράβα μαλλί ανεβαίνουμε -μια και το έφερε η κουβέντα(τό φερε;)μήπως είδε κανείς τον εγκέφαλο μου;Είναι μέτριος σε μέγεθος και κομματάκι καμμένος-ήρθε η ώρα να σας αφησω- σκραμπουκικώς μιλώντας πάντα-για σήμερα.Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε παρόλη την τρικυμία εν κρανίω και σας φιλώ.
Ματς μουτς. 
Να μας ξανάρθετε.

6 comments:

  1. Το λέιαουτ είναι πολύ ωραίο Έλενα...αλλά ακόμη πιο πολύ απόλαυσα την ανάρτηση σου! Τον εγκέφαλό σου παρεμπιπτώντως τον πήρε το μάτι μου να κατρακυλά μαζί με τον δικό μου (...και κάτι άλλων μαμάδων παρέα.. ) τραγουδώντας και σφυρίζοντας. Είπαν πως θα επιστρέψουν σε κανα 2 χρόνια....υπομονή!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που σε διασκέδασα έστω και λιγάκι.Να σαι καλα.

      Delete
  2. Τι μου θύμισες τώρα!!! Το να είσαι μαμά, και μάλιστα ενός μωρού σε τόσο μικρή ηλικία, και συγχρόνως και δημιουργική , είναι κάτι σαν τους άθλους του Ηρακλή. Όχι ότι βελτιώνεται όσο μεγαλώνει το παιδί, απλά συνηθίζεις! Φιλιά

    ReplyDelete
  3. χαχαχα!!! Ρε Ελενάκι πάνα γελάω τόσο πολύ ετσι που τα λές! "πεταμενο στον καναπε" και τα κορίτσια από ΜΑ ... LOL!!!
    Λοιπόν, σοβαρά τώρα! Αλλη μια φορά υποκλείνομαι (ελπίζω να γραφεται ετσι!) Όλα είναι σούπερ τελεια και αυτές οι πούλιες που έχεις υιοθετήσει τελευταίως δίνουν ένα έξτρα ουάου σε όλο το στυλ σου! ΜΑΕΛΕΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ το λατρευω ♥♥♥

    ReplyDelete
  4. Τα λες τόσο ωραία που ξέχασα να κοιτάξω το layout.αχαχα...αλήθεια.Όχι, εντάξει το κοίταξα(στο τελος όμως)

    ReplyDelete
  5. Απολαυστικότατη όπως πάντα .... και εμενα με κάνεις να θέλω να διαβάζω αυτα που γράφεις ... ¨ΛΟΛ ... τέλεια η σύνθεση!

    ReplyDelete

Thank you for your comment :)

friends

Search This Blog