Αυτό το layout που θα σας δείξω σήμερα ,το είχα ξεκινήσει τέλος Σεπτέμβρη και κάπου είχε παραπέσει.Φέτος με όλα αυτά τα πήγαινε έλα,έχω χάσει τη μπάλα στην κυριολεξία.Φτιάχνω πράγματα στην Κατερίνη(γιατί πλέον τα χαρτάκια μου τα έχω μόνιμα εδώ...δε γινόταν να τα μετακινώ κάθε 4 μέρες)και μέχρι το επόμενο σαββατοκύριακο,έχω κάνει format κανονικότατο.Ψάχνω και έκπληκτη,βρίσκω.
Επανερχόμενη στο layout λοιπόν,αφού το ανέσυρα αποφάσισα να το αλλάξω λιγάκι.Ευτυχώς ποτέ δεν κολλάω τίποτα πριν να είμαι σίγουρη που θα μπει το ο,τιδήποτε.Οπότε κατά κάποιο τρόπο είναι φρεσκότατο.
Να σας το δείξω τώρα κι ελπίζω να σας αρέσει.
Και με αφορμή αυτό το γατάκι που είναι τόσο παλιό αυτοκόλλητο,ήθελα να εξομολογηθώ το εξής:κάποιες φορές όταν χρησιμοποιώ τόσο παλιά προιόντα,νιώθω σαν να βγήκα να πιω ποτό,φορώντας τα αγαπημενα πλην στραβοπατημένα και αρχαιολογικά μου παπούτσια .Είναι πολύ παράξενο και τατυτόχρονα παράλογο συναίσθημα και είμαι περιεργη αν συμβαίνει και σε άλλους.Και νιώθω άσχημα που νιώθω άσχημα(ναι!)για αυτό το πανέμορφο γατάκι και δεν το υπερασπίζομαι απλά και μόνο επειδή το αγαπώ.Αυτό ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Και τώρα σας αφήνω για να επιστρέψω σε μια άλλη μεγάλη μου αγάπη που με περιμένει υπομονετικά.Πάω να πατήσω το play.
Cheers σε όλες και τα λέμε σύντομα.
No comments:
Post a Comment
Thank you for your comment :)