Η μνήμη του ψαριού είναι σχεδόν ανύπαρκτη(αν κάποιος γνωρίζει κάτι εξτρά επ'αυτού,καλέιται να το καταθέσει στα σχόλια).Σαν των μωρών ας πούμε.Τη μία στιγμή τους βάζεις στη μύτη αυτή τη φοβερά ενοχλητική(δεν το θυμάμαι....το φανταζομαι όμως και συμπεραίνω από τις αντιδράσεις) βεντούζα για τις μύξες και την επόμενη στιγμή(και λιγότερο),χαίρονται που σε βλέπουν να μπάινεις στο δωμάτιο τόσο που είσαι σίγουρη ότι σε βλέπουν σαν κι εγώ δεν ξέρω τι(πήγα να γράψω χάμπουργκερ αλλά δεν κολλάει εδώ).Κατά κει οδεύω κι εγώ.Μνήμη ασθενής κατά τις πρώτες πρωινές ώρες χωρίς σημάδια βελτίωσης και διανοητική κατάσταση φθίνουσα.Ποιός εγώ?Με τη μνήμη ελέφαντα(μάλλον πάει με τα κιλά στα ζώα εν αντιθέση με μένα).
Μην τα πολυλογώ,λόγω αυτής της κατάστασης,έχω φοβίες ότι όταν μεγαλώσει το μωρό μου,δε θα θυμάμαι ποιο φορμάκι μου άρεσε να της φοράω περισσότερο απ'όλα,ποιό παιχνίδι ροκάνιζε μετά μανίας νύχτα μέρα,τί κουρτίνες είχα στο δωμάτιό της και όλα αυτά που μπορεί κάποιος να σκέφτεται(δεν αποκλείεται κι εγώ η ίδια μετά από λίγο καιρό)ότι δεν έχουν(μάλλον δεν έχουν)καμία σημασία.Παρ'όλα αυτά αποφάσισα να καταγράφω με εικόνες ό,τι μπορώ και όταν θυμάμαι(..χαίρομαι) ότι το αποφάσισα να το κάνω!
Και έτσι έγινε και έβγαλα μερικές φωτογραφίες κάποια παιχνίδια που υπάρχουν εδώ κι εκεί.Κι από όλες αυτές τις φωτό,διάλεξα μερικές για το "ό,τι νά 'ναι και κάτι μεταλλικό" του SIG.
To brad της ΜΜΕ είναι το κάτι μεταλλικό που λέγαμε...
Σας αφήνω τώρα και θα τα πούμε σύντομα
Ματς μουτς
